17 grudnia 2004 r. – 16 stycznia 2005 r.

Kurator – Andrzej Saj

Wystawa została przygotowana w ramach Dolnośląskiego Festiwalu Artystycznego.

Ewa Andrzejewska

Urodzona w 1959 r., absolwentka Wyższego Studium Fotografii w Warszawie, związana ze środowiskiem jeleniogórskim. Wspólnie z Wojciechem Zawadzkim kieruje programem Galerii “Korytarz”, Wszechnicą Fotograficzną i organizuje Biennale Fotografii Górskiej w Jeleniej Górze. Od 1996 należy do ZPAF.

Od kilkunastu lat uczestniczy w najważniejszych wystawach polskiej fotografii. Autorka 22 indywidualnych wystaw pokazywanych w latach 1989 – 2004, w kraju i za granicą, m.in. w Danii, Gwatemali, Francji, Niemczech.

Jej fotografie znajdują się w zbiorach: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Etnograficznego we Wrocławiu, Muzeum Przyrodniczego Karkonoskiego Parku Narodowego w Jeleniej Górze, Muzeum Fotografii w Odense (Dania), Galerii Le Parvis (Francja), Muzeum Sztuki Współczesnej w Hünfeld (Niemcy).

Andrzej P. Bator

Urodzony w 1954 roku. Profesor w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego, gdzie kieruje Zakładem Teorii i Historii Sztuki oraz w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Członek ZPAP.

Autor rozpraw naukowych oraz tekstów teoretycznych i krytycznych o sztuce. Jest redaktorem naczelnym Zeszytów Naukowo – Artystycznych “Dyskurs”, wydawanych przez wrocławską Akademię Sztuk Pięknych, stale współpracuje z Pismem Artystycznym “Format”.

Uczestnik wielu wystaw fotograficznych, indywidualnych i zbiorowych. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Muzeum Sztuki w Łodzi oraz w kolekcjach prywatnych.

Andrzej Dudek-Dürer

Performer, artysta sztuki mediów, kompozytor i muzyk, mieszka i pracuje we Wrocławiu. Wierzy w reinkarnację, jest wcieleniem Albrechta Dürera.

Od roku 1969 realizuje “Life performance Sztuka Butów – Sztuka Spodni – Sztuka Andrzeja Dudka – Dürera (żywa rzeźba) w Miejscach w Których się Pojawia”.

Prezentował swoją twórczość i prowadził zajęcia m.in. w The Art Institute w Chicago, Academy of Art College w San Francisco, Conservatorio National de Musica w Mexico City, School of Art Otago Polytechnic w Dunedin (N. Zelandia), The City Art Institute w Sydney, Berkley University, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Inicjator i koordynator Międzynarodowych Projektów Metafizyczno – Telepatycznych. Jego muzyczne kompozycje wydano na wielu kasetach i płytach. Stypendysta Ministerstwa Kultury w 2002 r.

Dokumentacje i prace Dudka – Dürera znajdują się w wielu zbiorach prywatnych i publicznych, m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Centro de Arte Actual w Barcelonie, Stedlijk Museum w Amsterdamie, Museum of Modern Art w Nowym Yorku, Tate Gallery w Londynie, City Art Institute Library w Sydney, The School of the Art Institute of Chicago.

Marek Gardulski

Ur. w 1952 roku w Krakowie. Fotografuje od początku lat 70-tych. Pierwsza indywidualna wystawa w 1976 roku, w Jaszczurowej Galerii Fotografii prowadzonej przez Grupę Twórczą SEM. Członek ZPAF od 1981 roku.

W latach 80 – tych zajmował się różnymi aspektami autoportretu “(…) jako szczególnym rodzajem dokumentu, relacji o sobie, przestrzeni nasyconej podmiotowością. Pojawiający się na fotografii wizerunek, czy też w różny sposób zaznaczona obecność artysty, pozwala rozumieć “treść” przedstawionej przestrzeni jako “dokument osoby”. Fotografie z tego cyklu prezentowane były m.in. w Galerii Hybrydy w Warszawie, Galerii Foto – Medium -Art we Wrocławiu, Galerii ZPAF w Krakowie i poza Polską.

Na początku lat 90 – tych przedstawił “Solvay” – nowy cykl mieszczący się w nurcie fotografii industrialnej. Cykl prezentowany był m. innymi w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, Galerii “Pustej” w Katowicach oraz na wystawie “Wokół Dekady – Fotografia polska lat 90 – tych”, której premierowy pokaz odbył się w łódzkim Muzeum Sztuki.

Jego prace znajdują się m. in. w następujących kolekcjach:

Bibliotheque Nationale – Paris oraz Centre Regional de la Photographie – Nord Pas – de – Calais (Francja); International Polaroid Collection – Cambridge (USA); Museum of Modern Art – New York (USA);Muzeum Narodowe – Wrocław; Muzeum Sztuki Współczesnej – Łódź; Muzeum Historyczne m. Krakowa – Kraków.

Piotr Komorowski

Urodzony w 1955 roku we Wrocławiu. Przez wiele lat związany z ideą tzw. “fotografii czystej”. Od 2000 roku zajmuje się głównie fotografią inscenizowaną. Publikuje także prace teoretyczne oraz zajmuje się dydaktyką (Wyższe Studium Fotografii AFA we Wrocławiu, Międzynarodowe Forum Fotografii we Wrocławiu, ASP we Wrocławiu, Europejska Akademia Fotografii w Warszawie).

W latach 1988 – 2004 miał kilkanaście wystaw indywidualnych krajowych, m.in. we Wrocławiu, Jeleniej Górze, Łodzi, Poznaniu, Katowicach oraz zagranicznych: dwukrotnie w ramach Miesiąca Fotografii w Bratysławie, a także w Perigaux i Reims (Francja) oraz w Berlinie i Erfstadt (Niemcy).

Bogdan Konopka

Urodził się w 1953 roku w Dynowie. Do roku 1988 – czasu wyjazdu do Francji – mieszka we Wrocławiu. Tu powstają jego pierwsze fotografie o tematyce miejskiej, której pozostaje wierny, choć równolegle interesować się będzie pejzażem i portretem. Najbardziej znanym jego cyklem jest “Szary Paryż” zrealizowany dzięki stypendium Miasta Paryża w 1994 r.; wielokrotnie wystawiany między innymi w Centrum Pompidou i nagrodzony Grand Prix de la Ville de Vevey w Europejskim Konkursie Fotografii w roku 1998.

Kolejne projekty fotografii miejskiej realizuje w podróżach, dzięki otrzymywanym francuskim stypendiom. Najpierw była to Ukraina i Szwajcaria gdzie otrzymał stypendium Pro Helvetia (w 1993 roku) i oczywiście Polska oraz Francja; a w latach 1998 – 1999 siedem krajów Europy Centralnej, gdzie powstał cykl Rekonesans. Na ostatnim Biennale Fotografii w Lyonie z okazji powiększenia Unii Europejskiej wystawia Euroland – cykl fotografii odnoszących się do problemu granic geograficznych i mentalnych między Wchodem i Zachodem.

Od 2003 roku podróżuje do Chin, gdzie dokumentuje proces usuwania starej tkanki miejskiej.

Jest autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych i uczestnikiem wielu wystaw zbiorowych, które były pokazywane we Francji i kilkunastu innych krajach.

Artysta jest reprezentowany przez galerię Françoise w Paryżu.

Natalia LL (Lach – Lachowicz)

Urodzona w Żywcu. Ukończyła studia w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Artysta plastyk, fotografik. Autorka cykli malarskich, fotograficznych, zapisów video, performance, instalacji, pisze teksty o sztuce.

Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1977), “Verein Kultur – kontakte” w Wiedniu (1991) oraz “Pro – Helvetia” w Szwajcarii (1994). W latach 1996 i 2002 otrzymuje Stypendium Twórcze Ministra Kultury.

Współzałożycielka Galerii “Permafo” (1970r.). Nawiązuje w swych działaniach do koncepcji tzw. sztuki pojęciowej. W latach 1974 – 1995 współtworzy Międzynarodowe Triennale Rysunku we Wrocławiu. Od 1975 roku włącza się do międzynarodowego ruchu feministycznego biorąc udział w licznych wystawach i sympozjach.

Natalia LL brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych, problemowych, sympozjach, akcjach artystycznych w kraju i za granicą.

Andrzej Jerzy Lech

Urodzony w 1955 roku we Wrocławiu. W latach 1981 – 84 studiował na Wydziale Fotografii Artystycznej Konserwatorium Sztuki w Ostrawie (Czechy). Był współautorem programu “fotografii elementarnej” promowanego przez Galerię “Foto – Medium – Art” we Wrocławiu.

W 1986 roku otworzył we własnym mieszkaniu w Opolu prywatną Galerię “5d/3”. W 1987 roku wyjechał do USA, gdzie od 1988 roku w Jersey City prowadzi własną pracownię i galerię – On The Road Gallery. Jest reprezentowany przez Graphistock Alternative Photography & Images (Nowy Jork, Londyn, Rzym, Frankfurt, Paryż). Od 2000 roku jest członkiem ZPAF.

Od1981 roku Lech stworzył kilka ważnych cykli fotografii (“Kalendarz Szwajcarski, Rok 1912”, Amsterdam, Warka, Kazanlyk.), wykonanych w małym formacie, często starymi aparatami. W latach 90-tych jego styl stał się bardziej dokumentalny (tzw. “dokumentacja czysta”), choć jednocześnie powstawały zdjęcia o malarskim (neopiktorialnym) charakterze, oparte wyłącznie na medium fotograficznym.

W 1998 r. wziął udział w multimedialnym przedstawieniu Beyond Words, “Fotokina” Kolonia, “PhotoPlusExhibition” Nowy Jork, przygotowanym przez Icon Pictures w Nowym Jorku. W 2000 r. uczestniczył w Międzynarodowym Festiwalu Fotografii” Foto-Fest” w Huston zaś w 2003 r. wziął udział w IV Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej we Florencji. Za zestaw zdjęć z “Dziennika Podróżnego Ameryka, Polska” otrzymał IV nagrodę i Medal Lorenzo de Medici.

Jego prace znajdują się z zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galerii BWA w Jeleniej Górze, Galerii Sztuki w Legnicy, Galerii Wymiany w Łodzi.

Janusz Leśniak

Urodzony w 1947 r. Od 1977 roku członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Mieszka i pracuje w Krakowie.

Jego prace znajdują się w kolekcjach i zbiorach m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Historycznego m. Krakowa, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Centre of Photography w Genewie (Szwajcaria), Muzeum of Fine Arts w Huston (USA), National Postal Muzeum w Hull (Kanada), Bibliotheque National de France w Paryżu (Francja), Collection of Polaroid w Cambridge (USA), New Orleans Museum of Art w Nowym Orleanie (USA) oraz w prywatnych kolekcjach na świecie.

Jerzy Lewczyński

Urodzony w 1924 r. w Tomaszowie Lubelskim; żołnierz AK (1943 – 44) oraz Wojska Polskiego (1944 – 45). W latach 1945 – 51 studiował budownictwo na Politechnice Śląskiej. W latach 1951 – 56 był asystentem fotografa Tadeusza Maciejki, a w latach 1951 – 86 członkiem Polskiego oraz Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego. Od 1956 roku jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Od 1958 roku aktywnie uczestniczy w najważniejszych wydarzeniach fotograficznych w Polsce, w tym m.in. w wystawie “Antyfotografie” (wraz ze Z. Beksińskim i B. Schlabsem)oraz wystawie “Fotografowie poszukujący” (1971).

Jerzy Lewczyński miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych i zbiorowych. Jest twórcą tzw. “archeologii fotografii”. Opublikował kilkadziesiąt własnych wypowiedzi na łamach licznych katalogów i czasopism, a w 1999 roku opracował i wydał “Antologię polskiej fotografii”.

Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum w Gliwicach, Muzeum w Zamościu, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Folkwang w Essen (Niemcy), Muzeum w Lozannie (Szwajcaria) oraz Muzeum w Duchin (Francja).

Tomasz Machciński

Urodził się w 1942 roku. Dzieciństwo spędził w sierocińcach i szpitalach. Dom Dziecka w Bodzewie k. Gostynia skierował go na naukę zawodu mechanika precyzyjnego, po czym rozpoczął pracę przy obsłudze maszyn biurowych w Kaliszu. W 1966 roku, obdarowany Smieną 8 rozpoczyna swoją przygodę z fotografią.

Pierwszą wystawę indywidualną ma w Kaliszu w roku 1975, później wielokrotnie wystawiał m.in. w Radomsku, Bielsku-Białej, Warszawie, Wrocławiu, Gnieźnie, Łodzi oraz w Kopenhadze. Pasjonuje się filozofią, psychologią oraz muzyką.

O twórczości Machcińskiego zostały zrealizowane trzy filmy, w tym “Incognito” H. Dederko, za który reżyser otrzymał Grand Prix na Festiwalu Filmów o Sztuce w Zakopanem w 1992 r.

Prace Machcińskiego znajdują się w posiadaniu wielu kolekcjonerów krajowych i zagranicznych.

Janusz Nowacki

Urodzony w 1939 r. animator życia fotograficznego w Poznaniu i Wielkopolsce. W latach 60-tych tworzył fotografie o tematyce jazzowej.

Zapoczątkowane w 1973 roku Warsztaty Fotograficzne były prekursorskimi działaniami w nurcie “fotografia poza galerią”

W jego fotografii dominuje pejzaż – syntetyczny w formie i poetycki w nastroju.

Darek Orwat

Jest absolwentem wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Idealista dadaista, czaruś i happener, malarz i majsterkowicz. Dzięki uprawianiu dadaizmu połączonego z praktyką jogi udaje mu się utrzymywać stan umysłu jak po trzech lampkach szampana.

Największy wpływ na rozwój jego osobowości niewątpliwie miała sąsiadka Gostomska. Była ona podobna do goryla Magilli.

Ma zamiar doskonalić się aż do osiągnięcia nirwany (najlepiej u boku jakiegoś nadzianego, uduchowionego i oszołamiającego kiciusia).

Krystyna Piotrowska

Urodziła się w Zabrzu w 1949 roku. Studiowała na Wydziale Architektury Wnetrz krakowskiej ASP w latach 1966 – 1972, na Wydziale Grafiki PWSSP w Poznaniu w latach 1972 – 1975 oraz w Grafik Skolan Forum w Malmö w latach 1985 – 1990. Zrealizowała wiele wystaw indywidualnych w Polsce, Szwecji, Paryżu, Hamburgu, Edmonton. Brała udział w licznych wystawach środowiskowych, ogólnopolskich i zagranicznych. Otrzymała wiele międzynarodowych nagród, wielokrotnie była laureatką czołowych miejsc w konkursach.

Prace w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Poznaniu i Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Muzeum Miejskim w Zabrzu, Victoria and Albert Museum w Londynie oraz w Alvar Aalto Museum Jyvaskyla, Museum Malmö, Museum Goeteborg, Museum Norrkoping, Contemporary Art Museum Sapporo, Nordiska Huset Reykjavik.

Ważniejsze nagrody, wyróżnienia, stypendia:

1978 – VIII Nagroda na Międzynarodowym Biennale Grafiki we Frechen;

1979 – Nagroda – zakup na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Lubljanie, Słowenia;

1988 – Stypendium Ellen Trotzig, Szwecja;

1989 – Nagroda jury na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Lubljanie, Słowenia;

1990 – Nagroda kulturalna miasta Lund, Szwecja;

1991 – Nagroda na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Sapporo, Japonia;

1992 – Nagroda i medal na V Międzynarodowym Biennale Grafiki Bharat w Bhopal, Indie;

1993 – I Nagroda na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Sapporo, Japonia;

1994 – I Nagroda na I Biennale Autoportretu w Radomiu, Polska;

1997 – Nagroda regulaminowa, Intergrafia, Katowice, Polska;

Józef Robakowski

Urodzony 1939 roku w Poznaniu. W latach 60-tych studiował historię sztuki i muzealnictwo ma Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Inicjator i współzałożyciel Warsztatu Formy Filmowej. W latach 1970 – 1981 wykładowca i kierownik (od 1978 r.) Zakładu Fotografii i Reklamy Wizualnej tejże uczelni. W latach 1983 – 84 wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu Łódzkiego. W 1995 roku ponownie zatrudniony jako wykładowca w szkole filmowej, gdzie w 2002 roku otrzymał tytuł profesora. Mieszka i pracuje w Łodzi.

Współzałożyciel kilku grup artystycznych – OKO (1960), ZERO-61 (1961 – 1969), KRĄG (1965 – 1967), podejmujących eksperymentalne działania w zakresie sztuk wizualnych. Współzałożyciel Telewizyjnej Grupy Twórczej Stacja Ł (1991 – 1992). Twórca filmów eksperymentalnych, wideo, fotografii, interaktywnych obiektów, rysunków i instalacji. Autor wielu artykułów, filmów i programów telewizyjnych o sztuce. Inicjator i organizator wielu niezależnych imprez artystycznych.

Od roku 1978 prowadzi w Łodzi prywatną multimedialną “Galerię Wymiany”, Miejsce inicjatyw twórczych gromadzące dzieła sztuki i dokumentację progresywnych wydarzeń artystycznych.

Wojciech Zawadzki

Urodzony w 1950 roku, uprawia fotografię od początków lat 70-tych. Wywarł duży wpływ na ukonstytuowanie się tzw. “fotografii elementarnej” (lata 80 – te) oraz “fotografii czystej” (lata 90-te). Członek ZPAF od 1991 r.

Od 1984 roku prowadzi w Jeleniej Górze: Wszechnicę Fotograficzną, Biennale Fotografii Górskiej, Galerie “Korytarz” (od 1990 roku wspólnie z Ewą Andrzejewską). Jest animatorem życia artystycznego w tym mieście. Kierownik i wykładowca Wyższego Studium Fotografii w Jeleniej Górze.

Od 1978 r. miał 16 wystaw indywidualnych – krajowych i zagranicznych; brał też udział w kilkudziesięciu pokazach zbiorowych.

Jego fotografie znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Hünfeld (Niemcy), Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, BWA w Jeleniej Górze oraz Muzeum Przyrodniczego Karkonoskiego Parku Narodowego w Jeleniej Górze.

Paweł Żak

Urodzony w 1965 r. Studiował nauki społeczne na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwent Wydziału Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (dyplom w 2002 r.). Członek ZPAF od 1995 roku.

Wykłada fotografię w Akademii Fotografii oraz w Wyższym Studium Fotografii ZPAF w Warszawie.

Aktywny jako twórca, wystawia i publikuje swoje prace w kraju i za granicą. W latach 1995 -2004 miał kilkanaście wystaw indywidualnych m.in. w Warszawie, Krakowie, Poznaniu i Łodzi oraz zagranicznych: W Amsterdamie, Arles, Mińsku i Aarhus. Brał także udział w kilkunastu zbiorowych wystawach w kraju i za granicą. W 1988 roku otrzymał nagrodę “Prix Broncolor de la lumiere” w ramach “Images 1988” w Vevey, w Szwajcarii.

Prace Pawła Żaka znajdują się w zbiorach Francuskiej Biblioteki Narodowej w Paryżu oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce, Francji, Norwegii, Danii, Holandii, Belgii, Wielkiej Brytanii i USA.