2 – 28 września 2001 r.

Roland Topor urodził się 7. 01. 1938 roku w Paryżu w rodzinie polskich Żydów, którzy wyemigrowali z Warszawy do Francji. Wczesne dzieciństwo spędził w Sabaudii. W Paryżu w 1964 roku ukończył Ecole Nationale des Beaux Arts. Debiutował w 1957r. uczestnicząc w wystawie “Salon Comparaison” w Paryżu. Od 1958 roku publikował rysunki i pierwsze opowieści m. in. w pismach “Bizarre”, “Fiction” i ” Le rire”.

W latach 1961 – 1965 współpracował z pismem satyrycznym “Hara-Kiri”, gdzie zdobył ostrogi znakomitego rysownika. Retrospektywy jego twórczości pokazywano w Amsterdamie, Antwerpii, Jerozolimie, Sztokholmie, jego rysunki trafiły również do polskich “Szpilek” i “Przekroju”. Wspólnie z Arrabalem, Jodorowskym i Jacques’em w 1962 roku założył legendarną Grupę Paniczną. Uczestniczył w wystawach i spektaklach Grupy Panicznej i międzynarodowej grupy Fluxus.

Działalność Rolanda Topora jest wszechstronna. Posiada bogaty dorobek pisarski: Chimeryczny lokator (powieść zyskała sławę dzięki przeniesieniu na ekran przez Romana Polańskiego), Cztery róże dla Lucienne, Trzy dramaty paniczne, Cafe Panika. Historyjki taksówkowe, Najpiękniejsza para piersi na świecie, Dziennik paniczny, Dzidziuś pana Laurenta, Księżniczka Angina, Pamiętnik starego pierdoły, to tytuły tylko niektórych jego opowiadań i powieści.

Oprócz działalności pisarskiej autor ilustruje książki, grywa w filmach (m. in. w Viva la muerte Arrabala, Lokatorze Polańskiego, Nosferatu Herzoga, Miłości Swanna Schlondorffa). Jest autorem scenariuszy i projektów plastycznych do nagradzanych na międzynarodowych festiwalach filmów animowanych Ślimaków, Dzikiej Planety (nagroda specjalna w Cannes w 1972), Joko świętuje rocznicę, Hotel Palace (współautor scenariusza cyklicznego programu telewizyjnego) i Markiz. Wykonał również scenografię do filmu Federico Felliniego i opery Pendereckiego “Ubu król”.
Topor wyrastał z wielkiej tradycji XX- wiecznego buntu sztuki, był wrogo nastawiony do wszelkich hierarchii wierzył, że człowiek nie ma wpływu na rzeczywistość, wszystko zależy od miejsca i czasu w którym się urodził. Na świat patrzył z dystansem, widział wszelkie paradoksy ludzkich zachowań, obłudę i absurdalność istnienia. Swoją twórczością bulwersował, wciąż towarzyszył mu czarny humor i obsceniczne makabryczne opisy i przedstawienia. Świat ukazany w krzywym zwierciadle nie tylko bawi i zaskakuje ale również zmusza nas do refleksji.
Po ciężkiej chorobie, 59 letni Topor zmarł w paryskim szpitalu Pitie- Salpetriere 16. 04. 1997 roku.

Wystawa zorganizowana jest we współpracy z Państwową Galerią Sztuki w Sopocie

Ekspozycji towarzyszy ilustrowany katalog z obszernym tekstem poświęconym twórczości artysty.
2.09.2001r. w BWA prezentacja filmu “Ślimaki” w reż. Piotra Kamlera z animacją Rolanda Topora.