Pod koniec lat 70. XX wieku brutalizm chylił się ku upadkowi. Częściowo było to spowodowane zimną i monumentalną architekturą, która nadmiernie często kojarzona była z totalitaryzmem, przez co znacznie częściej spotykała się z dotkliwą krytyką i ogólną niechęcią. Z czasem zauważono również, że surowy beton użyty w budownictwie nie starzał się zbyt dobrze. Zaczął obnażać coraz więcej uszkodzeń wyrządzonych przez wodę i kruszenie materiału, które w efekcie prowadziły do częściowego lub całkowitego rozpadu konstrukcji. Wiele wybitnych obiektów uległo samodegradacji, zostało wyburzonych lub całkowicie przebudowanych, a część wciąż pozostaje w stanie zagrożenia.

Niezależnie od tego, czy postrzegamy budynki brutalistyczne jako potworne monstra szpecące nasze miasta, czy odważne, nowoczesne rzeźby – warto choć na chwilę zawiesić na nich oko. W końcu architektura brutalistyczna regularnie pojawia się w dystopijnych filmach, takich jak: Mechaniczna Pomarańcza, High-Rise, Ghost in the Shell, Blade Runner 2049 czy serialach: Misfits i Gomorra. Każdego dnia zrzesza również ogromne grono fanów na forach i kanałach komunikacyjnych. @brutgroup, @brutal_architecture, NEOBRUTALISM, The Brutalism Appreciation Society, Ｂ Ｒ Ｕ Ｔ Ａ Ｌ Ｉ Ｓ Ｍ. Tak więc – zanim zaczniemy osądzać, spójrzmy raz jeszcze na te betonowe bestie nieco przychylniejszym okiem. Pod tą szorstką skórą możemy odkryć ogrom brutalnego uroku. /// BC