Komiks polski na festiwalu w Angoulême

Wystawa: Pavillon d’Angoulême – 21, rue Hergé (17-20 marca)
Le Nouveau Monde 2022, place New York – N63
Le Marché international des Droits – RL24

Uczestnicy wystawy: Tadeusz Baranowski, Daniel Chmielewski, Janusz Christa, Olaf Ciszak, Stanisław Dobrzyński, Jacek Frąś, Krzysztof Gawronkiewicz, Ernesto Gonzales, Sławomir Jezierski, Joanna Karpowicz, Berenika Kołomycka, Zbigniew Lengren, Tomasz Lew Leśniak, Jacek Michalski, Rafał Mikołajczyk, Tomasz Niewiadomski, Piotr Nowacki, Jerzy Ozga, Marcin Podolec, Bogusław Polch, Jakub Rebelka, Maria Rostocka, Marcin Rustecki, Robert Służały, Wojciech Stefaniec, Franciszek Struzik, Rafał Szłapa, Michał Śledziński, Rafał « Otoczak » Tomczak, Przemysław « Trust » Truściński, Marek Turek, Jerzy Wróblewski, Katarzyna « Zavka » Zawadka. Jerzy Bolski, Maciej Jasiński, Michał Kalicki, Daniel Odija, Maciej Parowski, Michał Rostocki, Rafał Skarżycki, Dominik Szcześniak, Sztybor, Jerzy Szyłak, Paweł Timofiejuk, Wojtek Wawszczyk, Dennis Wojda.

Kurator: Piotr Machłajewski.

Wystawa internetowa:

Facebook: La bande dessinée polonaise

Blog: La bande dessinée polonaise

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.

3 grudnia 2021 r. – 12 marca 2022 r.

Część ekspozycji w Galerii BWA w Jeleniej Górze, ul. Długa 1 z fotografiami: Ewy Andrzejewskiej, Adama Bencala, Jaroslava Beneša, Jana Bortkiewicza, Józefa Macieja Bożka, Jiiřego Bruníka, Jakuba Byrczka, Jerzego Chaberka, Sławoja Dubiela, Jiiřego Dvořaka, Marka Dziedzica, Zdenka Feyfara, Waldemara Grzelaka, Zenona Harasyma, Jiřego Havla, Miroslava Hladika, Macieja Hnatiuka, Janiny Hobgarskiej, Romana Hryciowa, Jacka Jaśko, Eugeniusza Józefowskiego, Jaroslava Kacovskyego, Marcina Kiełbiewskiego, Piotra Komorowskiego, Bogdana Konopki, Ctibora Koš`tála, Andrzeja Jerzego Lecha, Adama Lesisza, Krzysztofa Leszczyńskiego, Patryka Lewkowicza, Marka Likszteta, Jerzego Malinowskiego, Zdenka Meneca, Wojciecha Miatkowskiego, Tomasza Michałowskiego, Tomasza Mielecha, Janusza Moniatowicza, Haliny Morcinek, Krzysztofa Niewiadomskiego, Janusza Nowackiego, Jerzego Olka, Tomaša Rasla, Davida Stranskyego, Rafała Swosińskiego, Marka Szyryka, Jany Trawniczek, Stanisława J. Wosia, Waldemara Wydmucha, Wojciecha Zawadzkiego, Grzegorza Zięby, Petra Zinkego wypożyczonych z Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, Muzem Karkonoskiego Parku Narodowego w Vrchlabí, Jilemnicach, Galerii BWA w Jeleniej Górze, Archiwum Państwowego – Oddziału w Jeleniej Górze, Jeleniogórskiego Centrum Kultury, Jeleniogórskiego Towarzystwa Fotograficznego oraz z kolekcji prywatnych.

Część ekspozycji w Muzeum Karkonoskim, w Galerii Na Górze, ul. Matejki 28 z fotografiami: Stefana Arczyńskiego, Jana Bułhaka, Jana Korpala, Kazimierza Najdenowa, Emila Londzina, Zbigniewa Staniewskiego wypożyczonych z Muzeum Narodowego we Wrocławiu, oraz: Zenona Auksztulewicza, Ryszarda Brawańskiego, Waldemara Grzelaka, Wiktora Jaworskiego, Jana Kotlarskiego, Krzysztofa Kuczyńskiego, Roberta Kutkowskiego, Wacława Narkiewicza, Mieczysława Obałka, Tomasza Olszewskiego, Pawła Pierścińskiego, Andrzeja Rutyny, Artura Schabowskiego, Zygmunta Trylańskiego, Jerzego Wiklendta, Waldemara Wydmucha, Jerzego Zająca, Władysława Żołęckiego z kolekcji Jeleniogórskiego Towarzystwa Fotograficznego, Galerii BWA w Jeleniej Górze i Jeleniogórskiego Centrum Kultury oraz archiwów prywatnych

Wystawa porusza problem różnych sposobów rejestracji Karkonoszy w fotografii czarno – białej, tradycyjnej. W historii sztuki stanowi ewenement wybitny, wyjątkowy i ponadlokalny. Tuż po II wojnie światowej w 1945 r., w Karkonosze przyjeżdżali tacy twórcy fotografii, jak: Jan Bułhak, Stefan Arczyński oraz Jan Korpal, Tomasz Olszewski czy Jerzy Wiklendt. W Karkonoszach czeskich tworzył wówczas m.in. Zdenko Feyfar. W 1961 r. powstało Stowarzyszenie Miłośników Fotografii Amatorskiej, późniejsze Jeleniogórskie Towarzystwo Fotograficzne, którego twórcy chętnie fotografowali Karkonosze. Wśród nich wyróżniały się fotografie Waldemara Wydmucha, Wacława Narkiewicza czy Zygmunta Trylańskiego. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w Karkonoszach pojawili się twórcy fotografii nowoczesnej, jak Jerzy Olek, Jan Bortkiewicz, Jakub Byrczek, Bogdan Konopka, Adam Lesisz, Andrzej Jerzy Lech, Wojciech Zawadzki. Pojawił się wówczas nowy program dla rozwoju fotografii, tzw. elementarnej, w Polsce absolutnie nowatorski. Inspiracja XIX wiecznymi technikami fotograficznymi spowodowała rozwój fotografii kontaktowej, w której obraz fotograficzny kopiowany jest stykowo, 1:1 z wielkoformatowego negatywu. Fotografia ta rozwija się do dziś, a obrazy Karkonoszy są jej częstym tematem. Pojawiają się w twórczości artystów jeleniogórskich – nieżyjących już Ewy Andrzejewskiej, Wojciecha Zawadzkiego, a także Marka Likszteta, Haliny Morcinek, Krzysztofa Niewiadomskiego, Janiny Hobgarskiej, Tomasza Mielecha, oraz wybitnych polskich fotografów, którzy od lat przyjeżdżają w góry i fotografują Karkonosze: Janusza Nowackiego, Marka Szyryka, Rafała Swosińskiego, Macieja Hnatiuka, Stanisława J. Wosia, Tomasza Michałowskiego a z Czech, m.in. Jaroslava Beneša. Powstają nowe wizje Karkonoszy, obrazy artystów, którzy widzą i rejestrują świat po swojemu, indywidualnie.
Bardzo ważną częścią projektu jest wydanie obszernego albumu, który będzie podsumowaniem historii fotografii Karkonoszy zarówno w Polsce i w Czechach, poprzez fotografię tradycyjną – czarno – białą jako ważnego zjawiska w sztuce fotografii z tekstami specjalistów z dziedziny historii fotografii takich jak Adam Sobota czy Jiří Dvořak. Chcemy zachować w albumie najpiękniejsze i najważniejsze obrazy Karkonoszy, jakie powstały w okresie 1945 – 2021. Wydawnictwo będzie zawierało matriały z sympozjum naukowego, które jest jednym z ważniejszych elementów projektu HANDMADE PHOTOGRAPHY. W katalogu zaprezentujemy prace 80 fotografów.
Projekt dotyka części rozległego tematu jakim jest fotografia Karkonoszy – fotografii czarno – białej od momentu kiedy Karkonosze stały się górami należącymi do Polski aż do czasów współczesnych. W przyszłości mamy zamiar uzupełnić lukę badawczą dotyczącą fotografii Karkonoszy i zająć się tematyką równie bogatej historii fotografii barwnej w Karkonoszach oraz fotografii historycznej ukazującej Karkonosze. Wówczas historia fotografii Karkonoszy będzie w pełni opracowana.

KARKONOSZE – Fotografia 1945-2021

Kuratorka wystawy – Joanna Mielech

Sympozjum naukowe w ramach projektu pn. ,,Genius loci” odbędzie się 4 grudnia od godz. 12.00 w Ośrodku Wojków (ul. Górna 2, 58-530 Kowary).

Fotografii użyczyły:
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Muzeum Karkonoskiego Parku Narodowego w Vrchlabí
Muzeum Karkonoskiego Parku Narodowego w Jilemnicach
Archiwum Państwowe – Oddział w Jeleniej Górze
Jeleniogórskie Centrum Kultury
Jeleniogórskie Towarzystwo Fotograficzne
Biuro Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze
oraz archiwa prywatne

Organizator / Organizátor: BWA w Jeleniej Górze. Dyrektor / ředitelka Luiza Laskowska
Partner: Oblastní galerie Liberec. Dyrektor / ředitel Pavel Hlubuček

Projekt “Handmade Photography” jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Interreg V-A Republika Czeska – Polska 2014 – 2020, środków budżetu państwa za pośrednictwem Euroregionu Nysa oraz Miasta Jelenia Góra. / Projekt “Handmade Photography” je spolufinancován z prostředků Evropské unie v rámci Evropského fondu pro regionální rozvoj v rámci Programu Interreg V-A Česká republika – Polsko 2014 – 2020 a prostředků státního rozpočtu Polské republiky prostřednictvím Euroregionu Nisa a také Městem Jelenia Góra.

19 – 27 listopada 2021 r.

“Ciało ludzkie jest najbardziej osobistą przestrzenią do manifestowana istotnych dla jednostki treści ideologicznych i estetycznych, wyrażania własnej tożsamości, a przynajmniej sposobu, w jaki o sobie myślimy lub pragnienia, by ludzie nas postrzegali w określony sposób. Tym bardziej, gdy mamy do czynienia z jakąkolwiek modyfikacją ciała, taką jak na przykład tatuaż, staje się ono ważnym polem komunikacji z otoczeniem.

Agnieszka Nienartowicz na swych obrazach przedstawia w realistycznej konwencji postacie kobiet, niby współczesnych, a jednak trochę poza czasem, na których odsłoniętych plecach i ramionach znajdują się tatuaże, będące odwzorowaniem najbardziej znanych dzieł malarstwa europejskiego o treści religijnej. Chciałoby się użyć słowa „reprodukcje”, gdyż każdy z tych obrazów znany jest ze swoich wielomilionowych wersji drukowanych w licznych podręcznikach i albumach o sztuce lub w postaci przeróżnych kopii obecnych w domach wiernych. Niektóre z tych przestawień stanowią bowiem przedmiot kultu i szczególnej czci.

Istnieje termin psychologiczny określający trwałe, bardzo trudno poddające się modyfikacji wzorce zachowań, które wpojono nam w dzieciństwie, charakterystyczne dla otoczenia, w którym zostaliśmy wychowani – jest to ”wdrukowanie”. W tym wypadku pojęcie to znakomicie koresponduje z reprodukcjami-tatuażami pokrywającymi ciała przedstawionych na obrazach Agnieszki Nienartowicz postaci.

W tradycji chrześcijańskiej ciało ludzkie traktowane jest zgodnie z nauką św. Pawła jako „świątynia Boga”. Zdaniem artystki otoczenie poprzez system wierzeń religijnych od narodzin wdrukowuje w nasze umysły zasady moralne, posługując się na przemian wizją wiecznego potępienia i obietnicą rajskiej szczęśliwości: Systemy wierzeń i praktyk, doktryn, kultów i rytuałów zostawiają po sobie ślady głębokie i nieusuwalne. (…) Tak jak skóra względem wnętrza pełni rolę pomieszczającą, utrzymując je w całości, tak wierzenia i doktryny odciskają się na niej piętnami znamion i tatuaży.

Iwona Makówka

“Obrazy Agnieszki Nienartowicz opowiadają o niejednoznacznym brzemieniu jakie w człowieku zakorzenia religia. Wychowywanie w chrześcijaństwie często stwarza w ludziach system myślowy, który w wielu przypadkach jest w nich obecny aż do końca życia. Artystka stawia pytanie o to, czy epifaniczne uczucie na myśl o zbawieniu po śmierci nie jest jedynie złudnym lekarstwem zagłuszającym zaszczepiany w człowieku strach przed potępieniem. Dostąpienie łaski wydaje się niemal nieosiągalne, natomiast piekielna pośmiertna męka czeka wszystkich tych, którzy skalani grzechem pierworodnym nieskutecznie dążą do doskonałości, nie podążając za gotowymi odpowiedziami, w których nie ma miejsca na wahanie jednostki. Wychowanie w wierze oscyluje więc na pograniczu rozkoszy, niesionej przez wizję zbawienia, a terrorem związanym z podporządkowaniem się człowieka określonym zasadom i schematom myślowym.”

Fragm. tekstu Stanisława Małeckiego

Agnieszka Nienartowicz, ur. 1991 r., ukończyła z wyróżnieniem Liceum Plastyczne w Jeleniej Górze. W latach 2011-2014 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Jest absolwentką Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Pracę dyplomową obroniła w 2016 roku w pracowni prof. Macieja Świeszewskiego z aneksem z rysunku w pracowni prof. Marii Targońskiej. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i grafiką artystyczną.

STYPENDIA: 2015/2016 – Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; 2015/2016 – Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku; 2014/2015 – Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku; 2011 – Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; 2010 – Prezydenta Miasta Jeleniej Góry.

NAGRODY I WYRÓŻNIENIA (wybór): 2020 – III miejsce w V Triennale Malarstwa ANIMALIS, Chorzów; 2019 – finalistka 14th International ARC Salon Competition, Port Reading, New Jersey, USA; 2018 – „Best of The Guide Artists 2018”, 1 z 27 najlepszych artystów 2018 roku według The Guide Artists; 2018 – Collector’s Choice Award – nagroda dla obrazu miesiąca (luty), PoetsArtists; 2018 – finalistka III Międzynarodowego Konkursu Malarskiego Fundacji Trzy Mosty, Warszawa; 2018 – finalistka London Contemporary Art Prize 2018, Londyn, Wielka Brytania; 2017 – finalistka konkursu „Nowy Obraz/Nowe Spojrzenie”, Poznań; 2015 – finalistka konkursu o Grand Prix Fundacji im. Franciszki Eibisch, Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej, Warszawa; 2015 – finalistka konkursu Ale Sztuka! – „Młode Polskie Malarstwo”, Centrum Sztuki Współczesnej SOLVAY, Kraków.

Autorka wielu wystaw indywidualnych i uczestniczka kilkudziesięciu wystaw zbiorowych w Stanach Zjednoczonych i w Europie. Prace artystki znajdują się w kolekcji Muzeum Gdańska, The Bennett Collection, kolekcji Hilton group oraz w wielu prywatnych kolekcjach w Polsce i za granicą. Mieszka i pracuje w Krakowie.

Wystawa zrealizowana przy pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra.

29 października – 18 listopada 2021 r.

Wystawa będzie podsumowaniem 40 lat funkcjonowania Oddziału Karkonoskiego Związku Polskich Artystów Fotografików. Wezmą w niej udział: Jaga Bjeńkova, Beata Chłopeniuk, Waldemar Grzelak, Janina Hobgarska, Krzysztof Kuczyński, Marek Liksztet, Wojciech Miatkowski, Tomasz Mielech, Janusz Moniatowicz, Krzysztof Niewiadomski i Tadeusz Piotr Prociak.
Reminiscencje to w założeniu prezentacja postaw artystycznych poszczególnych twórców zrzeszonych w Oddziale Karkonoskim ZPAF. Każdy fotografik zaprezentuje spójny zestaw prac będący indywidualną i oryginalną wypowiedzią twórczą posługującą się szeroko rozumianym medium fotografii.
Justyna Wierzchucka pisze: „(…) większość zgłoszonych do wystawy fotografii rejestruje raczej rzeczy i zjawiska, będące same w sobie świadkami jakichś wydarzeń, miejsc czy historii. Są to w dużym stopniu prace badawcze, intelektualne. Niektóre skupiają się na studium kompozycji, światła i relacji obiektu z otoczeniem. Inne rejestrują proces zapominania, wchłaniania przez czas i przyrodę dawnych miejsc, ludzi i wydarzeń. (…) Część fotografii to klasyczne martwe natury lub obrazy wnętrz – to z kolei reminiscencje, w znaczeniu motywów istniejących już w historii sztuki i literaturze, a wykorzystanych na nowo, w nowej interpretacji”.

Wystawa realizowana przy pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra.