Lekcja galeryjna “Światłem po oczach, czyli o sztuce fotografii” towarzysząca lutym 2015 roku wystawie Daniela Antosika “Muzyczna konstelacja”.
Zwiedzanie wystawy poprzedzał krótki pokaz slajdów z komentarzem dotyczącym początków fotografii i wybranych zagadnień z jej dalszej historii. Szczególną uwagę poświęcono wyzwoleniu się artystów od wiernego przedstawienia rzeczywistości, co dało początek wielu awangardowym kierunkom w sztuce. Uczniowie mieli za zadanie odszukać pojęcia wspólne dla muzyki i sztuk plastycznych, jak np. kompozycja, rytm, linia, tonacja, faktura. Nie każdy może wie, że miniatura – termin powszechnie używany w mowie codziennej, ale też odnoszący się do krótkich utworów muzycznych, ma malarski rodowód i pierwotnie oznaczał malowanie minią. Niektórych być może zaskoczyło to, że muzyka może być ilustracyjna, a fotografia wprost przeciwnie – nieprzedstawiająca. Niewątpliwą atrakcją była też demonstracja zabytkowego aparatu fotograficznego.

Do każdej wystawy lekcje galeryjne o różnej tematyce prowadzi Iwona Makówka.

W kwietniu 2015 na ścianach BWA zawisła mistyczna wystawa Marka Ostoja-Ostaszewskiego, a między obrazami artysty dzieci z przedszkoli i szkół podstawowych czarowały własne, elektryzujące abstrakcje. Uczniowie bawili się barwnymi plamami na wodzie, tworzyli tajemnicze wzory zawiłych strug i barwnych kropli, wycinali ramy i tworzyli przedziwne witraże. Natomiast maluchy z przedszkoli uczyły się barwić sól, aby następnie w słojach i butelkach usypywać różnobarwne wydmy, góry i fałdy.

Rozgrzaliśmy dziecięce fantazje i stworzyliśmy okna do świata naszych marzeń, wspinaliśmy się schodami do nieba, podsłuchiwaliśmy o czym rozmawiają żółty z niebieskim, i zastanawialiśmy się co łączy tęcza. Wyćwiczyliśmy się w iluzji powidoków,  nabiliśmy kolory w butelkę, odnaleźliśmy harmonię kleksów, i nauczyliśmy się rozpoznawać takie odcienie jak szafranowy czy kobaltowy.

Warsztaty na zamówienie Szkoły 707 w Karpaczu

Działaliśmy z dzieciakami wokół tematu wolności uczuć i ich wyrażania. Zaczęliśmy w Książnicy Karkonoskiej i przeszliśmy do BWA żywo dyskutując o tym, czy żołnierz broniący ojczyzny jest złym czy dobrym człowiekiem, oraz dlaczego niektórzy palą warszawską tęczę. Wystawa oraz pokaz slajdów wpłynęły inspirująco na wyobraźnię. Na wystawie „Gorzki to chleb jest polskość”, mogliśmy poznać wiele form ekspresji współczesnych artystów: neony, instalacje, malarstwo, kolaże, filmy…

Po rozgrzewce przeszliśmy do działania – stworzyliśmy kolaże form. Namalowaliśmy siebie samych wyrażając ukryte pragnienia, potrzeby, ulubione kolory i wzory pojawiły się na naszych ubraniach i butach. Wszystkie jasne aspekty, pragnące ujrzeć światło dzienne. Na nasze podobizny umieściliśmy następnie maski, reprezentujące to, za czym dzieciaki zwykły się chować i czuć ukryte, bezpieczne, bronione i niedostępne. Następnie pod maskami przykleiliśmy uśmiechnięte portrety, które przypominają, że nawet zakładając maskę, pozostajemy w głębi duszy sobą – wartościową, radosną, tętniącą życiem osobą. Działania artystyczne miały zatem mocny, autentyczny, terapeutyczny efekt.

Edukatorka – Natalia Stolp

Warsztat dla dzieci i rodziców

Podczas wystawy „Przestrzeń” w sierpniu 2014 r. spotkaliśmy się ze Sztuką Ziemi oraz Arte Povera – oba nurty rodzące się na styku ekologii i sztuki.

Rozpoczęliśmy wyprawą na „Grzybek”. Zbieraliśmy dary lasu: kamyki, rośliny, gałęzie, leśne owoce, szyszki, fragmenty kory, dotleniliśmy płuca, poznaliśmy się wzajemnie w grupie.

Następnie, już w galerii BWA, obejrzeliśmy wystawę inspirowaną Górami Izerskimi oraz pokaz multimedialny. Zapoznaliśmy się z Arte Povera, której cechą charakterystyczną jest eksponowanie surowości materiałów (metalu, gałęzi, szkła, kamienia, gazet), a także nurtem Sztuka Ziemi, którego działania często są ingerencją w pejzaż, przekształceniem jego fragmentu lub wykorzystaniem naturalnych procesów dla stworzenia dzieła sztuki.

Zasobni w teorię stworzyliśmy własne naturalne instalacje, różnego rodzaju układy geometryczne i mandale. Świetnej zabawie towarzyszyły zaciekawione spojrzenia przechodniów i ptaków, które po warsztatach przeniosły nasze dzieła do swych gniazd.

Wakacyjne warsztaty dla przedszkolaków
29 i 30 lipca 2014 roku dzieciaki z Przedszkola nr 27 uczyły się ulubionej techniki artystów XX wieku. Powstały ogromne kolaże o wielu perspektywach, rysowane i sklejone z fotografii, gazet, materiałów.
Przedszkolaki bawiły się rzeczywistością stawiając ludzi na głowach, wyciągając króliki z środka kwiatów, doklejając psom szmaciane ogony. Z indywidualnych wątków marzeń tkały wspólny sen, w którym na ulicy Wrocławia wiruje zamieszały Pluton, w ogrodzie za domem rośnie zielona palma, a obok stoi zaklęty zamek.
Mieszanie świata fizycznego z wyśnionym pozwala rozwijać skrzydła wyobraźni, zbudować dystans do naszej codzienności, aby móc się z niej pośmiać, znaleźć alternatywne wizje problemów, zmniejszyć tęsknoty i oczekiwania. Wspólne tworzenie zbliża nas do siebie, jest jak układanie mozaikowego świata, w którym każdy ma swój udział i sens.

Edukatorka – Natalia Stolp

Za oknem plucha, a w BWA pokazywaliśmy w grudniu barwne opowieści i wzruszające wspomnienia dwóch lokalnych lekarzy – Henryka Mazurka „Szkiełkiem i okiem” oraz Kazimierza Pichlaka „Gór górzystość”. Podczas warsztatów „Bliżej nieba” bawiliśmy się w małych detektywów, oglądając pokaz slajdów i słuchając etnicznej muzyki. W trakcie warsztatu przeżyliśmy ekscytującą podróż wśród ludów żyjących pod „dachem świata”, poznaliśmy ich kulturę, smaki codzienności. W części plastycznej spotkania pobawiliśmy się indywidualnie w formowanie gór i lodowców z kartonu, bo czy mamy lat pięć czy pięćdziesiąt, przyjemnie jest robić górskie laurki.

My Jeleniogórzanie jesteśmy dziećmi gór, otoczeni kamiennymi fortecami gór, wsłuchani w huk wodospadów, oddychamy żywicą lasów. Jeśli kroczymy z otwartym sercem, nasze życie z czasem staje się intensywne i przestrzenne na podobieństwo górskiego krajobrazu. A co jeśli gdzieś w świecie natrafimy na szczyty jeszcze wyższe, doliny jeszcze cichsze? Krainę gdzie rododendrony są wielkie jak drzewa, śniegi nigdy nie topnieją, porosty rosną bujnie jak broda Świętego Mikołaja, a chmury łaskoczą nas w stopy. Jak się zmienimy poznawszy największe z gór naszej planety? Wszak wyrastać w cieniu gór to wyrastać w świetle ich piękna.

Edukatorka – Natalia Stolp

Na szarugi jesieni idealnym antidotum były warsztaty „Bliżej ziemi”. Jak zawsze oprowadzaliśmy dzieciaki bawiąc się w małych detektywów, oglądaliśmy pokaz slajdów, przy dźwiękach muzyki etnicznej. Dzieciaki z jeleniogórskich szkół podstawowych nr 10 oraz 15 rzeżyły ekscytującą podróż wśród ludów żyjących na „Czarnym lądzie”, poznały „dziką” kulturę, egzotyczne smaki codzienności. Spotkanie pozwoliło oswoić się z tym co inne, otworzyć na nieznane, bo Afryka to najstarszy, najbarwniejszy, najcieplejszy, najmuzykalniejszy z kontynentów.

W części plastycznej spotkania odtworzyliśmy szamański instrument zaklinaczy deszczu. Wbijaliśmy gwoździe, kleiliśmy, ozdabialiśmy, rysowaliśmy, nawet tańczyliśmy i wzywaliśmy siły przyrody. Każdy wrócił do domu z własnym kijem deszczowym.

Edukatorka – Natalia Stolp

Warsztatowe spotkanie z rzeźbą i mitem dla szkół podstawowych w czerwcu 2014.

Mity to opowieści snute u zarania każdej kultury. Historie bohaterów próbujących przekroczyć granicę między ulotnym światem ludzkich słabości, a krainą bogów i idei, przypominają nam o tym kim jesteśmy, jacy być pragniemy. Metafizyka świata mitów jest najbliższa właśnie dzieciom, dla których rzeczywistość przepływa swobodnie od jawy do marzeń. Człowiek Pająk czy Smerfetka zdołają jedynie zawieść dziecko w świat naiwnych wyobrażeń, gdzie dobro i zło będą walczyć ze sobą spektakularnie, aż po malowniczy happy end. Tymczasem Ariadna i Dedal wciąż prowadzą pokolenia wąską ścieżką wśród cnót i wad, poprzez wybory i dokonania, ku krainie człowieka pięknego, bo prawdziwego i harmonijnego. Magia mitologii zaczyna się i rozkwita w każdym z nas, a dzieciństwo w niej zanurzone rodzi mocnych i autentycznych ludzi, wrażliwych na otaczający świat.

Naszym zadaniem było posłużenie się wystawą rzeźby Rafała Boetner-Łubowskiego do budowa fundamentu wartości. Skupiliśmy swoją uwagę na rzeźbie Diany Łowczyni oraz Wenus. Dzieci obejrzały światowe dzieła sztuki, które pokazują jak starożytni malowali stojące w świątyniach figury, nadawali swym bogom indywidualne cechy, reagowali żywo kolorem na przejmujące losy herosów. Razem z młodymi widzami odkurzyliśmy retoryczne figury z muzeów, tak, iż nabrały barw i znaczeń.

Następnie w oparciu o gotową formę z gipsu, dzieci przy użyciu technik zdobniczych (malowanie, naklejanie) kreowały własne przedstawienia bohaterów antycznych. Każdy sam wybierał jedną z omówionych postaci i stworzył maskę w oparciu o własne wyobrażenia i poznane przedstawienia. Tak oto stawaliśmy z bohaterem twarzą w twarz, uczestniczyliśmy w jego historii.
Edukatorka – Natalia Stolp