4 kwietnia – 10 maja 2024 r.

Wystawa malarstwa. Fogtt maluje farbami olejnymi w technice impasto (nakłada farby warstwami przy pomocy pędzla lub szpachli). W BWA zobaczymy wielkoformatowe pejzaże z cyklu „Brda” utrzymane w stylistyce neoimpresjonistycznej i abstrakcyjnej, gdzie najważniejsze jest wrażenie, a liryczna improwizacja łączy się z naukowymi zdobyczami optyki, analizy światła, koloru, fizjologii i psychologii widzenia.
Malarstwo Fogtta jest harmonijne i mistyczne, odzwierciedla jego fascynacje naturą i radość czerpaną z życia. Iwona Szmelter pisze, że jest „ekstraktem z przeżycia, stanowi silny poetycko-malarski jej suplement”. Jest to hołd oddany przyrodzie, jej energii i niesamowitości.
O procesie powstawania obrazów Fogtt pisze: „w procesie tworzenia jest tak, że powołuję do życia coś, co się tworzy, a efektu końcowego nie jestem w stanie wywołać. Mam tylko i wyłącznie tak zwane przeczucie. (…) Powołuję do życia byt, który żyje swoimi prawami. Bez kontaktu z naturą nie jesteśmy w stanie doznać takiego olśnienia, czy zjawienia się czegoś, co nazywamy inspiracją. A inspiracja to jest coś, co nasz umysł już wie, ale my jeszcze nie. Bo to, co odczuwamy, to jest tajemnica umysłu. My nie mamy dostępu w pełni do tej tajemnicy, dostajemy od czasu do czasu stan »łaski«”.
Na wystawie obejrzeć będzie też można portrety stworzone przez „Firmę Portretową A.M.FOGTT” inspirowaną firmą portretową Witkacego. Artysta koncentruje się w nich na twarzy modela, całkowicie eliminując tło. Jest to kilka syntetycznych, ostrych, mocnych, kresek lub plam barwnych pokazujących charakterystyczne rysy modela, a zwłaszcza wyrażających jego stanu emocjonalny. Ekspresję podkreśla zawężona skala barw i celowa deformacja.

Andrzej Fogtt (ur. 1950 r.), malarz, grafik i teoretyk sztuki. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, studiował u Magdaleny Abakanowicz i Zdzisława Kępińskiego. Autor projektu “Wieży Jedności Europejskiej” (1992 r.) jako symbolu wspólnoty ludzkiej i “Bramy Świata” dla Chin (2000 r.). Reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji w 1984 r., gdzie przedstawił dzieło współsygnowane z Bożeną Biskupską – environment “Misterium czasu”, składające się z jego 14 monumentalnych kompozycji malarskich i 30 potężnych rzeźb Biskupskiej. Brał udział w wielu wystawach polskiej sztuki współczesnej, m.in. w Londynie (1987 r.), Moskwie (1987 r.), Berlinie, Arras (2007 r.). Autor serii malarskich: “Żywioły”, “Żywiołem opętanie”, “Genesis” czy “Obrazy Sferyczne”. W 2009 r. został odznaczony medalem Gloria Artis a w 2023 r. Złotą Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Komisarz wystawy: Waldemar Furs

Wystawa realizowana przy pomocy finansowej Miasta Jeleniej Góry

El cómic polaco aterriza en Barcelona

3. 4. 5. MAY – Comic Barcelona

La exposición presenta las obras de cincuenta dibujantes polacos. Sobre todo, los creadores contemporáneos, pero también los precursores del cómic del siglo XIX y los artistas que trabajaron antes de la Segunda Guerra Mundial y durante la época el comunismo.
Si tuviéramos que señalar una tendencia que une a los autores polacos y los distingue del cómic europeo, sería la tendencia hacia el cómic artístico. Los cómics polacos contemporáneos se desarrollan principalmente como una forma de arte, no como entretenimiento comercial. Esperamos que esta exposición os ayude a comprender y explorar mejor el mundo del cómic polaco y a sus creadores.

Participantes de la exposición: Kasia Babis, Tadeusz Baranowski, Artur Bartels, Piotr Bednarczyk, Wojciech Birek, Henryk Jerzy Chmielewski, Janusz Christa, Olaf Ciszak, Stanisław Dobrzyński, Jacek Frąś, Krzysztof Gawronkiewicz, Ernesto Gonzales, Tomasz Spell Grządziela, Andrzej Janicki, Sławomir Jezierski, Kas, Berenika Kołomycka, Franciszek Kostrzewski, Anna Krztoń, Nikola Kucharska, Zbigniew Lengren, Stanisław Lentz, Tomasz Lew Leśniak, Kamil Mackiewicz, Jacek Michalski, Tomasz Niewiadomski, Piotr Nowacki, Jerzy Ozga, Paweł Piechnik, Bogusław Polch, Jakub Rebelka, Grzegorz Rosiński, Marcin Rustecki, Tomasz Samojlik, Marek Skotarski, Jacek Skrzydlewski, Robert Służały, Wojciech Stefaniec, Franciszek Struzik, Rafał Szłapa, Michał Śledziński, Jacek Świdziński, Benedykt Szneider, Rafał Tomczak, Przemysław Trust Truściński, Marek Turek, Filip Wiśniowski, Jerzy Wróblewski, Bartosz Zaskórski, Zavka.
Guionistas: Jerzy Bolski, Grzegorz Janusz, Maciej Jasiński, Michał Kalicki, Radosław Kleczyński, Tomasz Kołodziejczak, Andrzej Krzepkowski, Leon Kunicki, Maciej Kur, Leszek Moczulski, Daniel Odija, Maciej Parowski, Jacek Rodek, Dariusz Rzontkowski, Rafał Skarżycki, Dominik Szcześniak, Sztybor, Adam Wajrak, Stanisław Wasylewski, Stefan Weinfeld, Dennis Wojda.

Comisario de la exposición: Piotr Machłajewski

Cofinanciado por el Ministerio de Cultura y Patrimonio Nacional con el Fondo de Promoción de la Cultura y de la ciudad de Jelenia Góra.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego
oraz ze środków Miasta Jeleniej Góry.

1 marca – 29 marca 2024 r.

Maszyna w sztuce nowoczesnej.
Co tutaj jest sztuką? Maszyna, rysunki, a może sam proces tworzenia?
Jeszcze w 2014 roku pisałem o tym jako „sztuka XXI wieku”, teraz już wiem, że ten prym może mieć, albo nawet już ma AI – sztuczna inteligencja. Maszyny mechaniczne są nam na pewno bliższe i ludzkie niż nowoczesny software. To człowiek od zarania dziejów konstruował proste mechanizmy, urządzenia dla swoich potrzeb. Teraz w świecie cyfrowym odpowiedni rodzaj oprogramowania otrzymuje masę informacji, obrazów i dzięki algorytmom wytwarza wszystko co tylko chcemy otrzymać.

Pomysł na zbudowanie pierwszego harmonografu zrodził się w 2005 roku podczas pobytu w Londynie. To właśnie wtedy zobaczyłem tego typu urządzenie do rysowania krzywych Lissajous w Science Museum. Po powrocie do Polski zbudowałem pierwszą machinę. Wcześniej nie widziałem tego rodzaju maszyny w ruchu i byłem naprawdę zdumiony, iż już przy pierwszym wprawieniu w ruch wahadeł, zaczęła rysować bardzo interesujące grafiki. Muszę przyznać, że pochłonęło mnie to do tego stopnia, iż zacząłem modyfikować konstrukcję, a nawet budować kolejne harmonografy i pantografy. Za każdym razem kiedy z nimi pracuję, urządzenia potrafią mnie wciąż inspirować do zmian. Najciekawszy jest proces twórczy, który nigdy nie wiadomo do czego mnie doprowadzi. Maszyny wpisują się też w kierunek sztuki kinetycznej, gdzie kluczową rolę odgrywa ruch.
Wystawa maszyn do rysowania jest na pewno innym doznaniem sztuki. Tutaj odbiorca może sam współuczestniczyć w procesie tworzenia. To właśnie ta interakcja zaburza cały proces – to właściwie kto tu jest artystą? Maszyna sama w sobie, czy osoba, która ją wprawia w ruch? A może jest coś jeszcze? Mam tu na myśli zjawiska fizyczne zachodzące na naszej plancie. Gdyby nie było przyciągania ziemskiego, to ruch wahadeł wyglądałby zupełnie inaczej. Tak samo na ten ruch wpływ ma tarcie czy opór, a nawet siła Coriolisa związana z obrotem Ziemi.
Wciąż szukam nowych możliwości rysowania. Inspiracji jest wiele. Obecnie jestem na etapie technik związanych ze światłem oraz malowania metodą ebru.
Do tej pory miałem kilka wystaw i pokazów, m. in. w Muzeum Współczesnym we Wrocławiu, Muzeum Narodowym w Gdańsku. To właśnie podczas takich wystaw poznałem środowisko artystów oraz nawiązałem współpracę. Dzięki temu działaniu miałem okazję być w Wenecji podczas najważniejszego festiwalu sztuki nowoczesnej Biennale w 2015 roku. Poznałem tam takich artystów jak Dorota Nieznalska, Tomasz Kilpper czy Manaf Halbouni. Pamiętam, że po powrocie do Polski przypomniałem sobie słowa mojego sąsiada: ,,Po co tracisz na to czas?” Właśnie po to… Teraz już wiem, że każde działanie, pomimo, iż nie wiemy co nam przyniesie, zawsze ma sens. To ludzie dają możliwości, trzeba zrobić tylko ten pierwszy krok.
Paweł Dudek

Paweł Dudek (ur. 1984, Oleśnica).
Twórca interdyscyplinarny pochodzący z Bierutowa. Studiował na Politechnice Wrocławskiej na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn. Autor maszyn do rysownia – instalacji artystycznych, gdzie sztukę tworzy maszyna oraz zjawiska fizyczne zachodzące w otaczającym nas świecie. Każda z maszyn jest ciągle modyfikowana w celu poszukiwania nowych, niespotykanych rezultatów artystycznych. Sama technika tworzenia rysunków nie ogranicza się do długopisu, autor wciąż poszukuje nowych możliwości zapisu ruchów harmonicznych.
Trzeba tu podkreślić fakt, iż wystawy maszyn do rysowania są wyjątkowe pod względem interakcji zwiedzających z tworzeniem sztuki. Każdy kto ma chęć, może sam wprawić harmonograf w ruch i obserowować jak powstają harmoniczne linie, które wydają się być czymś niezywkłym w procesie tworzenia.
W odróżenieniu do AI (sztucznej inteligencji) tutaj obraz nie jest pokłosiem tego co zostało wprowadzone do systemu. To dzieło powstaje wyłącznie pod wpływem naturalnych zjawisk fizycznych takich jak przyciąganie ziemskie, obrót ziemi, zjawiska tarcia i oporu.
Swoje instalacje wystawiał m. in. w Muzeum Współczesnym we Wrocławiu oraz w Muzeum Narodowym w Gdańsku.
W latach 2014-2018 współpracował z wrocławskim artystą Tomaszem Opanią realizując od strony technicznej instalacje do wystaw “Niemcy nie przyszli”, “Zielona granica – grüne Grenze” oraz “Tomasz Opania Salon Wzornictwa”.
Brał udział w Biennale w Wenecji w 2015 r. konstruując maszynę do w/w instalacji artystycznej pt. “Zielona granica – grüne Grenze”
Pomysłodawca i twórca urządzeń m.in. do rehabilitacji dłoni osoby po udarze mózgu, ćwiczenia sylwetki płaskiej skoczka spadochronowego, 24 godzinnego zegara słonecznego.

Wystawa realizowana przy pomocy finansowej Miasta Jeleniej Góry