KATARZYNA ROTKIEWICZ-SZUMSKA 💎💎💎
.
Katarzyna Rotkiewicz-Szumska zajmuje się malarstwem, scenografią fotografią i wideo. Absolwentka Wydziału Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom obroniła w 1983 roku u prof. Jerzego Krechowicza.
Od 1992 roku współtworzy Teatr Cinema, awangardową, surrealistyczną formację działającą na pograniczu sztuk wizualnych i teatru ruchu, nawiązującą do dokonań dadaistów czy teatru absurdu. Współorganizowała Festiwal Muzyki Teatralnej w Jeleniej Górze, autorski projekt Teatru Cinema.
Jest laureatką nagrody Niezależnej Fundacji Popierania Kultury Polskiej im. Jerzego Bonieckiego i dwukrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W ramach stypendium zrealizowała „Poczet Repatriantów Śląskich” – projekt o mieszkańcach Michałowic, ich osobistych historiach i miejscu, w którym żyją. Złożyły się na niego wywiady, zdjęcia, portrety malarskie oraz dwa półgodzinne filmy podsumowujące oba cykle projektu.
W 2013 roku otrzymała nagrodę Miasta Jeleniej Góry za wystawę „Portrety w zawieszeniu” – najciekawsze wydarzenie roku w dziedzinie sztuk wizualnych.
W latach 2014–2017 współpracowała przy realizacji projektu Katarzyny Kozyry „Szukając Jezusa” (zdjęcia, kamera wideo, praca badawcza).
Mieszka i pracuje w Michałowicach, w Karkonoszach, w domu będącym również siedzibą teatru oraz miejscem realizacji wielu projektów i rezydencji artystycznych.
.
„(…) Kamień, człowiek, zabawka. Brzmi jak gra. Wyliczam motywy z obrazów Katarzyny Rotkiewicz – Szumskiej. Zabawka, człowiek, kamień. Kolejność i rola są nieważne, kolejność nie gra roli, role przypisane motywom ulegają zachwianiu, przemienieniu, zamianie, bo artystka potrafi uczłowieczyć i głaz i zabawkę. Myszka Miki jest tragiczna na miarę Hamleta, kamień przypomina skulone ludzkie ciało; czarne słońce, żółte słońce są żywe, pulsujące, kiedy indziej przypominają martwe ciała. Jeszcze pejzaże – jak portrety; nie miasto, nie drzewa – portret miasta, portret drzew. Realizm gubi się w ekspresji.
Malarstwo Katarzyny Rotkiewicz-Szumskiej jest ekspresyjne niezależnie od motywu, niezależnie od tego czy artystka porusza się na poziomie abstrakcji i figuracji, czy jak ostatnio najchętniej maluje figuratywnie. Zniekształca wizerunek kamienia, człowieka, zabawki, a jednak nie zatraca realności ich przedstawienia (…). Katarzyna na swoich modeli wybiera postacie ze zdjęć, ludzi i obiekty z bliskiego otoczenia, pejzaż widziany z okna pracowni (…). To portrety, za którymi czai się historia, chęć opowiadania”.
Małgorzata Czyńska
.
http://galeria-bwa.karkonosze.com/katarzyna-rotkiewicz-szumska-portrety-w-zawieszeniu/
http://katarzynakozyra.pl/projekty/prace-katarzyny-rotkiewicz-szumskiej/
https://muzeum.szczecin.pl/wystawy/czasowe/700-wystawa-czasowa-twarze-faces-katarzyna-kozyra-katarzyna-szumska.html
https://galeriaprogram.pl/pl/wystawy/czlowiek_i_pies
.
fot.
01. Katarzyna Rotkiewicz-Szumska, wystawa „Portrety w zawieszeniu”, BWA w Jeleniej Górze
02. Katarzyna Rotkiewicz-Szumska, wystawa „Portrety w zawieszeniu”, BWA w Jeleniej Górze
03. Katarzyna Rotkiewicz-Szumska, Ksiądz Kubek, wystawa „Portrety w zawieszeniu”, BWA w Jeleniej Górze
04. Katarzyna Rotkiewicz-Szumska
05. Katarzyna Rotkiewicz-Szumska, wystawa “Psy i ludzie”, Galeria Program & Fundacja Promocji Sztuki Współczesnej, 2019
06. Katarzyna Rotkiewicz-Szumska
