19 – 27 listopada 2021 r.

“Ciało ludzkie jest najbardziej osobistą przestrzenią do manifestowana istotnych dla jednostki treści ideologicznych i estetycznych, wyrażania własnej tożsamości, a przynajmniej sposobu, w jaki o sobie myślimy lub pragnienia, by ludzie nas postrzegali w określony sposób. Tym bardziej, gdy mamy do czynienia z jakąkolwiek modyfikacją ciała, taką jak na przykład tatuaż, staje się ono ważnym polem komunikacji z otoczeniem.

Agnieszka Nienartowicz na swych obrazach przedstawia w realistycznej konwencji postacie kobiet, niby współczesnych, a jednak trochę poza czasem, na których odsłoniętych plecach i ramionach znajdują się tatuaże, będące odwzorowaniem najbardziej znanych dzieł malarstwa europejskiego o treści religijnej. Chciałoby się użyć słowa „reprodukcje”, gdyż każdy z tych obrazów znany jest ze swoich wielomilionowych wersji drukowanych w licznych podręcznikach i albumach o sztuce lub w postaci przeróżnych kopii obecnych w domach wiernych. Niektóre z tych przestawień stanowią bowiem przedmiot kultu i szczególnej czci.

Istnieje termin psychologiczny określający trwałe, bardzo trudno poddające się modyfikacji wzorce zachowań, które wpojono nam w dzieciństwie, charakterystyczne dla otoczenia, w którym zostaliśmy wychowani – jest to ”wdrukowanie”. W tym wypadku pojęcie to znakomicie koresponduje z reprodukcjami-tatuażami pokrywającymi ciała przedstawionych na obrazach Agnieszki Nienartowicz postaci.

W tradycji chrześcijańskiej ciało ludzkie traktowane jest zgodnie z nauką św. Pawła jako „świątynia Boga”. Zdaniem artystki otoczenie poprzez system wierzeń religijnych od narodzin wdrukowuje w nasze umysły zasady moralne, posługując się na przemian wizją wiecznego potępienia i obietnicą rajskiej szczęśliwości: Systemy wierzeń i praktyk, doktryn, kultów i rytuałów zostawiają po sobie ślady głębokie i nieusuwalne. (…) Tak jak skóra względem wnętrza pełni rolę pomieszczającą, utrzymując je w całości, tak wierzenia i doktryny odciskają się na niej piętnami znamion i tatuaży.

Iwona Makówka

“Obrazy Agnieszki Nienartowicz opowiadają o niejednoznacznym brzemieniu jakie w człowieku zakorzenia religia. Wychowywanie w chrześcijaństwie często stwarza w ludziach system myślowy, który w wielu przypadkach jest w nich obecny aż do końca życia. Artystka stawia pytanie o to, czy epifaniczne uczucie na myśl o zbawieniu po śmierci nie jest jedynie złudnym lekarstwem zagłuszającym zaszczepiany w człowieku strach przed potępieniem. Dostąpienie łaski wydaje się niemal nieosiągalne, natomiast piekielna pośmiertna męka czeka wszystkich tych, którzy skalani grzechem pierworodnym nieskutecznie dążą do doskonałości, nie podążając za gotowymi odpowiedziami, w których nie ma miejsca na wahanie jednostki. Wychowanie w wierze oscyluje więc na pograniczu rozkoszy, niesionej przez wizję zbawienia, a terrorem związanym z podporządkowaniem się człowieka określonym zasadom i schematom myślowym.”

Fragm. tekstu Stanisława Małeckiego

Agnieszka Nienartowicz, ur. 1991 r., ukończyła z wyróżnieniem Liceum Plastyczne w Jeleniej Górze. W latach 2011-2014 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Jest absolwentką Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Pracę dyplomową obroniła w 2016 roku w pracowni prof. Macieja Świeszewskiego z aneksem z rysunku w pracowni prof. Marii Targońskiej. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i grafiką artystyczną.

STYPENDIA: 2015/2016 – Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; 2015/2016 – Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku; 2014/2015 – Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku; 2011 – Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; 2010 – Prezydenta Miasta Jeleniej Góry.

NAGRODY I WYRÓŻNIENIA (wybór): 2020 – III miejsce w V Triennale Malarstwa ANIMALIS, Chorzów; 2019 – finalistka 14th International ARC Salon Competition, Port Reading, New Jersey, USA; 2018 – „Best of The Guide Artists 2018”, 1 z 27 najlepszych artystów 2018 roku według The Guide Artists; 2018 – Collector’s Choice Award – nagroda dla obrazu miesiąca (luty), PoetsArtists; 2018 – finalistka III Międzynarodowego Konkursu Malarskiego Fundacji Trzy Mosty, Warszawa; 2018 – finalistka London Contemporary Art Prize 2018, Londyn, Wielka Brytania; 2017 – finalistka konkursu „Nowy Obraz/Nowe Spojrzenie”, Poznań; 2015 – finalistka konkursu o Grand Prix Fundacji im. Franciszki Eibisch, Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej, Warszawa; 2015 – finalistka konkursu Ale Sztuka! – „Młode Polskie Malarstwo”, Centrum Sztuki Współczesnej SOLVAY, Kraków.

Autorka wielu wystaw indywidualnych i uczestniczka kilkudziesięciu wystaw zbiorowych w Stanach Zjednoczonych i w Europie. Prace artystki znajdują się w kolekcji Muzeum Gdańska, The Bennett Collection, kolekcji Hilton group oraz w wielu prywatnych kolekcjach w Polsce i za granicą. Mieszka i pracuje w Krakowie.

Wystawa zrealizowana przy pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra.

29 października – 18 listopada 2021 r.

Wystawa będzie podsumowaniem 40 lat funkcjonowania Oddziału Karkonoskiego Związku Polskich Artystów Fotografików. Wezmą w niej udział: Jaga Bjeńkova, Beata Chłopeniuk, Waldemar Grzelak, Janina Hobgarska, Krzysztof Kuczyński, Marek Liksztet, Wojciech Miatkowski, Tomasz Mielech, Janusz Moniatowicz, Krzysztof Niewiadomski i Tadeusz Piotr Prociak.
Reminiscencje to w założeniu prezentacja postaw artystycznych poszczególnych twórców zrzeszonych w Oddziale Karkonoskim ZPAF. Każdy fotografik zaprezentuje spójny zestaw prac będący indywidualną i oryginalną wypowiedzią twórczą posługującą się szeroko rozumianym medium fotografii.
Justyna Wierzchucka pisze: „(…) większość zgłoszonych do wystawy fotografii rejestruje raczej rzeczy i zjawiska, będące same w sobie świadkami jakichś wydarzeń, miejsc czy historii. Są to w dużym stopniu prace badawcze, intelektualne. Niektóre skupiają się na studium kompozycji, światła i relacji obiektu z otoczeniem. Inne rejestrują proces zapominania, wchłaniania przez czas i przyrodę dawnych miejsc, ludzi i wydarzeń. (…) Część fotografii to klasyczne martwe natury lub obrazy wnętrz – to z kolei reminiscencje, w znaczeniu motywów istniejących już w historii sztuki i literaturze, a wykorzystanych na nowo, w nowej interpretacji”.

Wystawa realizowana przy pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra.