12 kwietnia – 14 maja 2019 r.

Obrazy Bogumiły Twardowskiej-Rogacewicz urzekają harmonią kompozycji. Agata Rome-Dzida pisze w tekście towarzyszącym wystawie, że Artystka ucieka od realnych form i kształtów, które mogłyby wywołać skojarzenia z konkretnym przedmiotem czy zjawiskiem. Jedynym wyjątkiem są elementy pejzażu. Karkonosze, u stóp których mieszka i pracuje, zawsze ją pociągały. Pejzaże Twardowskiej-Rogacewicz są esencją krajobrazu. Pozbawione szczegółów, skupione na dominujących liniach i plamach barwnych, jakie tworzą realne formy, są ich artystycznym uogólnieniem. Na przeciwległym biegunie znajduje się cykl abstrakcji. Doskonale widać w nim ewolucję artystki, która ostatecznie odważyła się na próbę opisu samej energii. Dla Twardowskiej-Rogacewicz kolor jest energią.
Na wystawie w BWA zaprezentujemy obrazy czysto abstrakcyjne, uwolnione od nadmiaru znaczeń oraz współczesne pejzaże malarskie, w których abstrakcja ewoluuje w stronę przedstawień realistycznych.

Bogumiła Twardowska – Rogacewicz (ur. 1960) absolwentka wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1990 r. uzyskała dyplom z zakresu projektowania graficznego w klasie prof. Jana Jaromira Aleksiuna. Zajmuje się projektowaniem graficznym i malarstwem. W dorobku ma ponad 30 wystaw indywidualnych oraz udział w wielu prezentacjach zbiorowych. Jest autorką plakatów do spektakli, festiwali muzycznych, filmowych oraz dla Muzeum Karkonoskiego i Biura Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze. Zajmowała się również projektowaniem scenografii i kostiumów teatralnych.

Wystawa zrealizowana przy pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra.

15 marca – 9 kwietnia 2019 r.

Prace prezentowane na wystawie nawiązują do tych trzech podstawowych pojęć związanych z funkcjonowaniem człowieka we współczesnym świecie. Konsumpcja jako zjawisko totalne ma swoje odniesienie w realizacji interaktywnej ,,praktyki codzienne w czasach konsumpcji”, która nawiązuje do emocji spowodowanych ogólnie pojętym nadmiarem. Refleksje na temat wiedzy znajdziemy w realizacji ,,ślepy traf”, której premierowy pokaz nastąpił w BWA . Wiedza, która jest traktowana jako wyrocznia, baza czy fundament w instalacji poddana jest pytaniu o to, czy aby nie jest labilnym i na dodatek trudno dostępnym gruntem.
Bezpieczeństwu, które jest kluczowym hasłem we wszystkich aktualnych poczynaniach ludzkich poświęcona jest kolejna interaktywna realizacja zatytułowana ,,pancerze wymuszające”. Każda forma pancerza czy zabezpieczenia wymusza na naszej psychice albo wręcz na naszym ciele pewien konkretny układ, pozycję. Może też wprowadzić ograniczenie w imię bezpieczeństwa. Z drugiej strony oddając się ciekawej lekturze, modlitwie czy jakiejkolwiek innej sytuacji , w której koncentrujemy się jesteśmy najbardziej narażeni.
Wszystkie prace prezentowane na wystawie stawiają pytania, na które nie znajdujemy odpowiedzi a dotyczą elementarnych zjawisk w kulturze właśnie takich jak bezpieczeństwo, wiedza czy konsumpcja i ich konsekwencji dla człowieka.

Marcin Berdyszak – urodzony w Poznaniu w 1964 roku. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Włodzimierza Dudkowiaka oraz z rzeźby w pracowni prof. Macieja Szańkowskiego w PWSSP w Poznaniu
w 1988 roku. Od 1989 roku związany z Akademią Sztuk Pięknych w Poznaniu a obecnie Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu. Pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego i prowadzi pracownię działań przestrzennych na Wydziale Rzeźby.
W latach 1999- 2002 prodziekan Wydziału Edukacji Artystycznej w ASP w Poznaniu. W latach 2002-2008 pełnił funkcję prorektora ds. studenckich i współpracy z zagranicą. Rektor Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu w latach 2008-2016.
Członek Stowarzyszenia Artystyczno – Edukacyjnego ,,Magazyn”, którego jest współzałożycielem wraz z Tadeuszem Wieczorkiem, Piotrem Pawlakiem i Wojciechem Nowakiem.
Zajmuje się instalacją, obiektem, rysunkiem i malarstwem. Swoje prace prezentował na różnych wystawach zbiorowych i indywidualnych między innymi w Polsce, Niemczech, Słowacji, Czechach, Bośni i Hercegowinie, Rosji, Ukrainie, Finlandii, Austrii, Szwecji, Japonii, Meksyku, Węgrzech, Wielkiej Brytanii, Litwie, Szwajcarii,Izraelu i USA.
Brał udział w licznych spotkaniach i konferencjach dotyczących edukacji artystycznej.
Zrealizował kilkadziesiąt warsztatów autorskich w kraju i zagranicą. Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach państwowych i prywatnych w kraju i zagranicą.

Wystawa realizowana przy pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra.

15 lutego – 9 marca 2019 r.

POKOJE / ROOMS, to instalacja wideo. Nakładające się na siebie projekcje oznaczone numerami pokoi hotelowych 208, 106, 1002. Pokoje znajdują się w hotelach w Paryżu, Berlinie i Białymstoku. Skrywają tajemnicą zdrady. Artystka, jako gość hotelu spędza w samotności jedną noc w tych samych pokojach, w których profesor zdradzał kochającą żonę ze swoją kochanką, byłą studentką i asystentką. Okrucieństwo i ból zdrady zaklęte jest w leniwym tempie scen, w pozornie spokojnych emocjach i przyćmionym świetle obrazów hotelowych pokoi, w których pojawia się naga sylwetka samotnej kobiety spędzającej w białej pościeli ciężką, długą, nieprzespaną noc.

Zuzanna Janin wielokrotnie podejmowała trudne tematy, takie jak przemoc, zdrada, ból, śmierć, choroba, strach i samotność. Na wystawie POKOJE / ROOMS skupiła się na niejednoznaczności naszego odczytania emocji, rozpaczy i samotności. Problematyka zabawy kosztem innych i związanego z nią okrucieństwa nie jest często podejmowana przez artystów. Janin patrzy na te sprawy z perspektywy osoby porzuconej. Buduje obraz kultury gwałtu, narcyzmu i megalomanii. Obraz cywilizacji przemocy, rywalizacji oraz społecznego przyzwolenia na tzw. „łowy”. W ramach wystawy Janin prezentuje szczere do bólu obrazy odbywającej się w ciszy tragedii prywatnej. Podobnie jak we wcześniejszych pracach, takich jak Walka (2001) i Widziałam swoją śmierć (2003), uniwersalizuje swoje doświadczenia. Bezkompromisowo traktuje problem zdrady i porzucenia jako formy przemocy emocjonalnej w związku. Pokazuje kulturowy przymus skrywania krzywdy i rozpaczy, podkreślając jednocześnie okrucieństwo kultury przyzwolenia, w epoce kultu młodości, gdzie zarówno osoba porzucona jak i „nowa zdobycz” są częścią tej samej gry podwójnych standardów, elementem zabawy cudzym kosztem, zdrady jako formy „wolności”, bez względu na cenę i konsekwencje osobiste oraz społeczne.

Zuzanna Janin (ur. 1961) zajmuje się rzeźbą, instalacją, filmem, wideo, fotografią, akcjami i działaniami performatywnymi. Należy do grona najważniejszych przedstawicielek sztuki polskiej po 1989 roku. Brała udział m.in. w Biennale w Istambule (1992), Biennale w Sydney (1993) Sonsbeek’93 (1993), Biennale w Liverpool (1998), FOKUS Łódź Biennale (2010), a także w 54 Biennale Sztuki w Wenecji w prezentacji Rumunii (2011), Alternativa 6, Gdańsk (2016), Open City Lublin (2017).

Wystawa realizowana przy pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra.